احساسات شناسی

اینکه ادم بلد باشه احساساتش رو مدیریت کنه یه ویژگی عالیه از نظر من، وقتی یاد بگیری خشم و عصبانیتت رو مدیریت کنی دیگه احساسات مخربی به حساب نمیان بلکه سازنده هم هستن اما واقعا چند درصد ماها این مهارت رو بلدیم؟ در مورد شادی و عشق و خجالت و بقیه احساساتم همینه ها، میتونی مدیریتشون کنی و نذاری افسار امور به دست اونا باشه، چون به هر حال احساسات اسمشون با خودشونه و مال همون لحظه ن و ممکنه چند دقیقه بعد وجود نداشته باشن اما در صورت عدم. کنترل عوارض شون تا مدتها هست و وای به روزی که عوارض مخربی داشته باشن.

یکی از راه های مدیریت احساس به نظر من حرف زدن در مورد اونه، وقتی در مورد احساساتت حرف میزنی یعنی حداقل اونو میشناسی و بهش اگاهی، قدم بعدی توجه به محل بروز احساسه، گاهی خشم یا عصبانیت در محیطی خاص عواقبی داره که شاید در محیط دیگه اون عواقب یک درصدم نباشه پس دقت کنیم کجاییم و اگه موقعیت مناسب نبود فوری محل رو ترک کنیم.

من به نوبه خودم سعی میکنم آشنایی با احساسات و راه های مدیریت اونا رو به بچه هام یاد بدم. چون معتقدم در سرنوشت شون تاثیر بسیار زیادی داره، اونقدر زیاد که من نمیتونم بی خیالش بشم، یکی از شاخه های مدیریت احساس هم آموزش صبر و تحمله، که از نظر من بسیاااار مهم و کلیدیه، فردی که صبوره از بقیه چندین گام جلوتره، گاهی خیلی از مشکلات ما ناشی از نداشتن صبر و تحمله و اینکه با خودمون میگیم کاش یه کم صبر کرده بودم و فلان حرفو نمیزدم چون گاهی حرف زدن از روی بی فکری همان و شکسته شدن دل طرف مقابل همان...